Հայտարարություն՝,,Անկումների սարսափից,,

Հայաստանում 37թվի շորշոփներից փրկվելու նպատակով, ստիպված եմ փնտրել արժանապատիվ աշխատանք՝սփյուռքահայ համայնքում, քանի որ տարիքս էն չի, թե ընդդիմության միտինգներին կարողանամ մշտապես մասնակցել /ոստիկանության հետ ձեռնամարտի կամ ըմբշամարտի բռնվելու համար էլ ֆիզիկական պատրաստվածություն անցնելու տարիքից դուրս եմ եկել/, քծնողական հատկություններ էլ չունեմ, թե կարողանամ մինչեւ թոշակի անցնելս, որից դեռ 7 տարի կա, համապատասխան աշխատանք գտնեմ  պետական կամ այլ համակարգում, որ խիստ վերահսկվում է իշխող կուսակցության կամ նոմենկլատուրային ,,մտավորականության,, կողմից:Առողջ տրամաբանությունս էլ հուշում է, որ բարոյական իրավունք չունեմ գնամ ,,աղքատության նպաստ,, պահանջեմ ու ասեմ՝,,Ինձ նպաստ տվեք, որ էդ փողով կարողանամ իշխանություններին քննադատեմ կամ համակարգիչ առնեմ ու մի քիչ էլ պահեմ՝գոյությունս պահպանելու համար,,:Մարզպետի մոտ էլ որ հերթագրվեմ՝պետք է ,,թափուր աշխատատեղերի,, տեղը մատնացույց անի, որտեղ հայտնի է, թե ինչ վիճակ է տիրում:Իսկ թոշակի տարիքը Հայաստանում 1990-ականների կեսերից թե վերջերից /կարծեմ Բագրատյանի վարչապետության օրոք էր/,դարձրին 63-ը՝նախկին 55-ի փոխարեն, աշխատատեղերի կրճատմանը զուգահեռ, ինչն էլ նպաստեց աղքատության ավելացմանը՝երկրում, քանի որ 40-ից բարձրերն արդեն աշխատաշուկայում տեղ չունեին, թոշակն էլ կանանց համար 63-ն էր սահմանվել, գործազրկության նպաստն էլ տարիներ առաջ վերացրին՝ներկա իշխանությունների կողմից:

Ունեմ 20 տարվա լրագրողական եւ 14 տարվա վարչական աշխատանքի /որից մոտ 10-ը՝գրադարանային աշխատանքի/փորձ, ավարտել եմ գրասենյակի պետի կուրսեր՝դատարանում գործավար աշխատած ժամանակ,լրագրողական մանկավարժական գործունեության վերաբերյալ տեղեկանք-բնութագիր՝տրված 1989թ.Բելառուսում հայկական ժամանակավոր դպրոցի տնօրինության կողմից:Ավարտել եմ Կիրովականի մանկավարժական ինստիտուտի հայոց լեզվի եւ գրականության բաժինը՝1983թ.:Միաժամանակ ավարտել եմ երաժշտական յոթնամյա դպրոց:

...Բլոգային գործունեությանս 5 տարին լրացավ.ցավոք, այն համընկավ Վանաձորում հերթական ինտերնետ-ակումբի փակման հետ /2007թվից սկսած՝թվով առնվազն 11-րդը.ըստ իմ հաշվարկների/, ու ստիպված եմ մատչելի ծառայություններ մատուցող նոր ,,հենակետ,, որոնել եւ միաժամանակ մտածել ինտերնետից օգտվելու ֆինանսական աղբյուրների մասին, քանի որ անկախ ու անաչառ լրատվությունը Հայաստանում ոչ միայն չի խրախուսվում, այլեւ՝հետապնդվում է:Իմ եւ երջանկահիշատակ ծնողներիս / որոնք արտադրության երկարամյա աշխատողներ են եղել/խնայողությունները՝ԽՍՀՄ ավանդները, գտնվում են պատանդի վիճակում՝կառավարության ,,պահուստարաններում,, /այնպես, ինչպես ՀՀ հազարավոր քաղաքացիների՝ողջ եւ մահացած/:Իսկ ՀՀ քաղաքացին, եթե քաղաքացիական ակտիվ դիրքորոշում ունի, չի կարող ունենալ եկամտի կայուն աղբյուր:Այս ամենի հետ մեկտեղ, այլեւս անհնար է ամեն Աստծո օր ականատես լինել, թե ինչպես է պետական միջոցների թալանի, վարկերի ու դրամաշնոհների յուրացման ու մսխման հաշվին պարբերաբար ավելանում թալանով հարստացածների թիվը եւ դրան զուգահեռ՝պարբերաբար դատարկվում քաղաքդ ու երկիրդ՝վատ կառավարողների շնորհիվ, եւ ինչպես են պարբերաբար ավելանում շրջապատում բոմժերն ու մուրացիկները, աղբ քրքրողները, ու ոչ ոք երաշխիք ոչ ոք չունի, թե վաղն ինքը չի հայտնվելու այդ վիճակում, քանի որ ոչ նոմենկլատուրային, սկզբունքային մտավորականության բոլոր ,,օդերը,, փակված են այս երկրում. նրանք պետք է կամ համակերպվեն ստրուկի կարգավիճակին, կամ՝ արտագաղթեն, կամ ֆիզիկապես ոչնչանան՝զրկվելով եկամտի աղբյուրներից՝միաժամանակ սպառելով իրենց խնայողությունները:

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

1995թվից՝լրագրող, 2011թվից՝բլոգեր, 2014թվից՝բանաստեղծ

www.azatankakh.blogspot.com

www.lragrakan.blogspot.com

www.patmacan.blogspot.com

e-mail`gayane1960@gmail.com, gayanehovsepyan91@gmail.com, 

hovsepyan_60@mail.ru, tel.0322/4-61-17