Կարմիր Խաչի ծանրոցները Վանաձոր էլ հասան․ովքեր չեն շահառուները

Կարանտինի 3-րդ ամսում նոր-նոր՝Կարմիր Խաչը Վանաձորում էլ սկսեց ծանրոցների բաշխումը/հիշեցնենք, որ դեռ կարանտինի սկզբից էինք սույն բլոգում ահազանգել, որ Կարմիր Խաչը միայն մայրաքաղաքում է ծանրոցներ բաժանում, իսկ մարզերում, եւ տվյալ դեպքում՝Լոռու մարզի Վանաձոր քաղաքում միայն բուլետներ է բաժանում․կարանտինի հետ կապված հիգիենիկ խնամքին վերաբերվող։

Երեկ, սույն թվի մայիսի 16-ի կեսօրին ,,Կարմիր Խաչի,, սպիտակ մեքենան կայանել էր Վանաձորի քիմիագործների մշակույթի պալատի առջեւ, եւ, ինչպես պարզվեց, այդտեղից ծանրոցների առաքում էր կազմակերպում։Տեղեկացանք, որ 19կգ-անոց ծանրոցներ են հատկացվելու 75 տարեկանից բարձր տարեցների՝խոցելի խմբերի պատկանող։Բաշխումն իրականացվում է ըստ սոցիալական մարմինների կողմից ներկայացված ցուցակների, ու այդ ցուցակներում ընդգրկված չեն նրանք, ովքեր հաշվառված են ,,Կարիտաս,, կամ ,,Առաքելություն Հայաստան,, կազմակերպություններում, նրանցից չեն օգնություններ ու ծառայություններ ստանում։

Ի՞նչ է ստացվում․ուրեմն եթե 31 տարվա տնակի/արդեն վաղուց ժանգոտած ու տարրական կենղացային հարմարություններից,ջրից-կոյուղուց զրկված/ տարեց բնակիչը, 1937թվի բռնադատվածի ժառանգ, այն էլ՝1 ամիս անկողնուն գամված՝ոտքը վնասելու եւ գիպսի մեջ դնելու հետեւանքով, ,,Կարիտասից,, փետրվարին թե մարտին սննդամթերքի ծանրոց է ստացել՝մոտ5-7կգ-անոց,պետք է Կարմիր Խաչի 19կգ-անոց ծանրոցից զրկվի՞։Ամենաէքստրեմալ պայմաններում բնակվող միայնակ, տարեց, հաշմանդամության ճանապարհն արդեն բռնած կինը մի ծանրոցի էլ չէր արժա՞ն․․․չէ՞ որ նախորդն ստացել է կարանտինից առաջ, ու հենց կարանտինի հետեւանքով է ոտքը վնասել, որովհետեւ դեպրեսիոն վիճակ է ունեցլ՝տեղեկանալով, որ պետք է արդեն տանից դուրս չգա՝որպես ,,մեծահասակ,, ու տան մեջ վայր է ընկել, ապրիլի 13-ին էլ շտապօգնության մեքենան ժամանել է տարել հիվանդանոց՝ոտքը գիպսի մեջ դրել ու տուն ուղարկել/ավելի ճիշտ՝տնակ/․դեպի անհույս միայնություն։Մինչ այդ այնքան կայտառ է եղել, որ անգամ՝երիտասարդ զարմիկի հարսանիքին է մասնակցել ու պարել,ինքնուրույն ուղեվորվել է խանութներ, գնումներ կատարել։

Դե 75-ն անց միայանակ, անկողնուն գամված ու հաշմանդամության դուռը հասած կին․ չնչին թոշակ-նպաստից քո բուժման ու խնամքի, դեղորայքի ու հիգիենիկ պարագաների հետ կապված ահռելի ծախսեր հովանավորի՝այն էլ տարրական կենղացային պայմաններից զրկված։Որովհետեւ պետական աջակցություն չի հասնում, թոշակային հավելում՝կարանտինի հետ կապված, չկա, ,,Կարիտասն,, էլ ոչ դեղորայք է հատկացնում կարանտինի շրջանում, ոչ՝ հիգիենիկ պարագաներ, որոնց մշտական անհրաժեշտություն ունի, քանի դեռ ոտքը անշարժ վիճակում պետք է լինի։Ու կյանքիդ վերջին հատվածում այդպես էլ կարոտ մնա, թե քեզ երբեւէ գոնե սոցիալական բնակարան կհատկացնեն։Քանիցս ֆեյբսուքում հարց եմ բարձրացրել․ինչու՞ Գյումրիում տնակի բնակիչ տարեցներին սոցիալական բնակարան է հատկացվում, Վանաձորում՝չի հատկացվում․ինչու՞ է ակնհայտ խտրականություն ցուցաբերվում 88-ի աղետից տուժած տարբեր քաղաքների հանդեպ՝ պետական կամ ՝բարեգործական աջակցության հարցում/չէ՞ որ երբեմն բարեգործականներն էլ ուղղորդվում են պետականի կողմից/։Ինչու՞ պիտի Վանաձորի տնակային ավանի 31տարվա բնակիչը, որ երկրաշարժի հետեւանքով է բնակարան կորցրել, հետո էլ տխուր հանգամանքներից ելնելով՝վաճառել/ու որը կենցաղային պայմանների զոհ է նաեւ,քանի որ 7 տարի առաջ թաղամասը նախկին քաղաքապետի ապօրինությունների հետեւանքով զրկվել է ջրատար-կոյուղատար համակարգից, ու 7 տարի է՝ջուր է կրում ,,դրսից,, / առնվազն սոցիալական բնակարան չունենա, որտեղ կարող էր մինչեւ կյանքի վերջն ապրել՝մարդկային պայմաններում, ու հիմա միակ այլընտրանքը մնացել է  լավագույն դեպքում՝ծերանոցը կամ՝խնամքի տունը․․․Հիմա այս կինն ունի՞ իրավունք,ասելու՝,,Հըբը կյանքս ինչի՞ անցավ,,։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,Վանաձոր, ազատ լրագրող, բլոգեր