Սպասենք անցումային արդարադատությանը․եթե մենք Նոր Հայաստան ենք կառուցում, ուրեմն պետք է օրենքներն էլ նորացվեն

Ունեմ 24 տարվա աշխատանքային ստաժ․ներառյալ՝ուսանողական տարիները, որոնք նույնպես ստաժ են համարվում, քանի որ մինչեւ բուհ ընդունվելն էլ եմ աշխատել՝2 տարի։Մինչդեռ ստաժս կարող էր առնվազն 38 տարվա լինել։Հիմա ես ո՞նց ի չարը չհիշատակեմ ՀՀԿ-ի 20-ամյակը, որի տխրահռչակ դրածոների պատճառով կորցղրել եմ 14 տարվա ստաժ՝ ստիպված լինելով 1998թվի մայիսին ազատվել պետական աշխատանքից/ՎՊՄԻ գրադարանում մատենագետ/՝,,սեփական դիմումի համաձայն,,/ի պատասխան լրագրողական անաչառ գործունեության, որ ոմանց քիմքին հաճելի չէր/, իսկ 23 տարվա լրագրողական գործունեությանս միայն 4,5 տարին է հաշվառվել աշխատանքային գրքույկում/1998-2002թվեր/, 2005-20010 թվերի թղթակցային համագործակցությունս էլ որպես ստաժ չի հաշվարկվում/հայտնի չէ, թե արդյո՞ք հաշվապահական տեղեկանքները՝վճարված հոնորարների մասին, կարող են ստաժի հիմք հանդիսանալ, որ դրա համար դիմես այն թերթերին, որոնք դեռ գործում են, չեն լուծարվել, որովհետեւ լուծարվածներից առհասարակ չես կարող ապացույցներ հավաքել/։Իսկ 2011-2018 թվերի ազատ, անկախ բլոգերությունը,որի ընթացքում ստեղծել եմ 3 բլոգ՝տեղեկատվական-, վերլուծական,իրավապաշտպան ուղղվածությամբ/AZAT ANKAKH/, Լրագրողական նոթեր եւ Պատմաքաղաքական բլոգ, անտերության կարգավիճակում են/ոչ հոնորար, ոչ դրամաշնորհ, ոչ պետական աջակցություն/։Սպասում եմ ՀՀ իշխանությունների կողմից խոստացված անցումային արդարադատությանը, որ փորձեմ վերականգնել իմ աշխատանքային խախտված իրավունքները ու կամ՝նախկին աշխատանքս պահանջեմ,կամ համարժեքը՝նույն համակարգում, կամ՝լրագրողական անկախ գործունեությունս համարվի աշխատանքային ստաժ։Մի՞թե հասարակական գործունեությունը՝քաղաքացիական հարթակում, չի կարող դիտվել որպես աշխատանք։Եթե մենք նոր Հայաստան ենք կառուցում, ուրեմն պետք է օրենքներն էլ նորացվեն։

․․․Այսօր երբ անցումային արդարադատության մասին հիշատակեցի, ՀՀԿ-ից տուժած մի քաղաքական ակտիվիստ ասաց․,,Որ հանկարծ էդ մասին իմանաս, ինձ էլ իմաց արա, ես էլ ունեմ պահանջելիք արդարադատությունից,,։Ինձ թվում է, էլի շատերը կլինեն՝նմանատիպ իրավիճակներում հայտնված, որոնք աշխատանքից ազատվել են ,,սեփական դիմումի համաձայն",բայց՝հարկադրաբար։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ, Վանաձոր, ազատ լրագրող, բլոգեր