Բաց նամակ ՎՊՄԻ ռեկտոր Ռուստամ Սահակյանին

                                         ՀԱՐԳԵԼԻ ՌՈՒՍՏԱՄ ՍԱՀԱԿՅԱՆ

1994-98թվերին աշխատել եմ Վանաձորի մանկավարժական ինստիտուտի գրադարանում՝որպես մատենագետ։Զուգահեռ՝թղթակցել եմ վանաձորյան եւ հանրապետական թերթերին, ու այդ ընթացքում բարեխղճորեն լուսաբանել նաեւ բուհի առօրյան, կյանքը, գիտա-մանկավարժական ու մշակութային միջոցառումները ,,Գիտություն", ,,Առավոտ", ,,Տեսադաշտ,, թերթերում։1998թ․աշխատանքից ազատվել եմ սեփական դիմումի համաձայն, որպեսզի հիմնական աշխատանք դարձնեմ լրագրությունը/մանավանդ, որ բուհի եւ գրադարանի այդ տարիների ղեկավարության հետ տարաձայնություններ էին սկսվել, գրադարանում բարոյահոգեբանական անառողջ մթնոլորտ էր, եւ ես հրաժարվեցի այդ պայմաններում աշխատել՝նախընտրելով սեփական դիմումով դուրս գալ, մանավանդ,որ գրադարանի այն ժամանակվա վարիչն անընդհատ պնդում էր,որ ազատման դիմում գրեմ/թեպետ՝որոշ ժամանակ անց նախկին ռեկտորի կողմից նույն բուհում այլ աշխատանքի հրավեր եղավ, բայց՝այն մերժեցի, ցանկանալով պահպանել իմ լրագրողական անկախությունը՝ժողովրդավարությունից կիլոմետրերով հեռու ղեկավարության հետ չցանկանալով այլեւս առնչվել/։

1998-2010թվերին հայաստանյան տարբեր թերթերի թղթակցելուց հետո/4․5 տարին՝հիմնական լրագրողի հաստիքով՝,,Առավոտ,, թերթում/, 2011թվին ստիպված եղա այլեւս հանդես գալ որպես համացանցային ազատ լրագրող՝քաղաքացիական հիմունքներով, առանց վարձատրության, առանց պետական կամ դրամաշնորհային աջակցության, քանի որ համոզվեցի, որ հայաստանյան մամուլն անազատ է,եվ այնտեղ հնարավոր չէ լրագրողական անկախ գործունեություն ծավալել։Այժմ, երբ բուհում իրավիճակ է փոխվել/իսկ նախկին իրավիճակին՝ոչ միայն իմ աշխատած տարիների, այլեւ՝դրանից հետո, 2010-2018թվերին անդրադարձել եմ ոչ միայն ես, այլեւ՝ այլ լրագրողներ եւս/։Ըստ այդմ, կցանկանայի վերադառնալ իմ նախկին աշխատանքին ՝գրադարանում կամ համանման այլ աշխատանքի․հնարավոր եմ համարում նաեւ բուհի լրատվական բնագավառում։Հուսով եմ,կադրերի ընտրության,, վերադասավորման, նոր կադրային քաղաքականության արդյունքում հաշվի կառնվի նաեւ իմ դիմումը, եւ ինձ հնարավորություն կտրվի վերադառնալ այն կոլեկտիվը,որտեղից սկսվել է իմ ուսանողական եւ աշխատանքային գործունեությունը;

Լրացուցիչ տեղեկացնեմ, որ 1978-79թվերին, մինչեւ բուհի լեզվագրական ֆակուլտետի ստացիոնար բաժին ընդունվելն աշխատել եմ բուհի ուսումնական մասում՝որպես դիսպետչեր,ռեկտորի պաշտոնակատարի քարտուղար, կուսբյուրոյի քարտուղար/դիսպետչերի հաստիքով/։1983թվերին ավարտել եմ նույն բուհի լեզվագրական ֆակուլտետը/ռեկտոր՝Ս․Մերգելյան/։1983-89թվերին, բուհն ավարտելուց հետո աշխատել եմ Կիրովականի քիմմանրաթելերի գործարանում՝գրասենյակային տարբեր աշխատանքների։1989թվին ՀԼԿԵՄ ուղեգրով գործուղվել եմ Բելառուսի ,,Զուբրյոնոկ,, միջազգային ճամբարում բացված ժամանակավոր հայկական դպրոց՝դասավանդելով աղետի գոտուց էվակուացված երեխաներին/պատմություն, հասարակագիտություն, հայոց լեզու/, ստանալով համապատասխան բնութագիր՝դպրոցի տնօրինության կողմից։1989-93թվերին աշխատել եմ Կիրովականի ժողդատարանում՝որպես գրասենյակի գործավար;1995թվից ի վեր՝լրագրողական գործունեությամբ եմ զբաղվում, միաժամանակ ավարտել եմ Հայկական սահմանադրական իրավապաշտպան կենտրոնի կազմակերպած մարդու իրավունքների դասընթացը/ստանալով համապատասխան վկայագիր/։Ունեմ շնորհակալագիր՝Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի կողմից, արժանացել եմ լրագրողական մրցանակի՝2004թվին, ,,Լրագրողներն ընդդեմ կոռուպցիայի,, մրցույթի շրջանակներում ներկայացրած 3 հետաքննական հոդվածների համար։2002թվին մասնակցել եմ եւ դասախոսությամբ հանդես եկել USAD-ի կողմից կազմակերպված սեմինարին՝դատաիրավական լրագրության թեմաներով։2005թվին եղել եմ ,,Հակաստվեր,, իրավական-հասարակական կազմակերպության ներկայացուցիչը՝Վանաձորում, թղթակցելով վերջինիս հանդեսներին։Ստեղծել եմ 3 բլոգ՝Azat Ankakh,Լրագրողական նոթեր, Պատմաքաղաքական բլոգ, ինչես նաեւ ֆեյսբուքյան մի քանի խմբեր՝իրավապաշտպան, գրական եւ այլ ուղղվածությամբ, հասարակական կարգով մի քանի խմբերի ադմին եւ մոդերատոր եմ։Կենսաթոշակաիյն տարիքից հեռու եմ/1960թ․ծնված/։Բայց չեմ կարծում, թե գրական-ստեղծագործական բուռն գործունեությամբ զբաղվող մարդու համար տարիքը կարող է նշանակություն ունենալ։

Հարգանքներով՝

Գայանե Հովսեփյան