Քաղաքապետարանն առաջնորդվում է ,,չկա մարդ, չկա պրոբլեմ,, կարգախոսո՞վ

Ցավով տեղեկացանք, որ երեկ, այցելելով Վանաձորի քաղաքապետարան,քիմիագործների տնակային ավանի 30 տարվա բնակչուհի, միայնակ, անժառանգ թոշակառու , նախկին երկարամյա քիմմանրաթելագործ-ինժեներ,1937թվի բռնադատվածի ժառանգ Քնարիկ Պապիկյանը պարզել է, որ տնակների բնակիչներին վառելափայտ տրամադրելու հարցն ու մասնավորապես՝շահառուների ցուցակները, հիմա էլ Աշոտ Կարապետյանից փոխանցվել են քաղաքապետարանի աշխատակից Վլասին/ազգանունը ճշտել չհաջողվեց/։Ընդ որում, դեռ մեկ տարի առաջ էին այդ գործառույթները գտնվում Վլասի ձեռքում/եւ  Պապիկյանը մեծապես երախտապարտ է, որ այդ պաշտոնյան անցած տարի մեծ աջակցություն ցուցաբերեց՝անձամբ վառելափայտը իր տնակ հասցնելով/։Այս տարի,կարգը փոխվելուց հետո/երբ սկսեց վառելափայտ տրամադրվել շահառուներին՝ դիմումների համաձայն/, ցուցակները հանձնվել են Աշոտ Կարապետյանին/ում մոտ մեկ ամիս առաջ անձամբ ենք համոզվել, որ Պապիկյանի անունը կա ցուցակում, եւ դիմում գրելու անհրաժեշտություն չկա․այդ մասին գրել ենք այս թեմայով նախորդ հրապարակման մեջ/։Թե որն է եղել Կարապետյանից ցուցակը վերցնելու եւ կրկին Վլասին հանձնելու իմաստը՝դժվար է ասել․ամեն դեպքում, պարոն Կարապետյանը երեկ Պապիկյանին/ով արդեն 2 ամիս է՝իր տարածքին հարակից մի քանի ընտանիքների հետ մնացել է վառելափայտի նամակին սպասող/ հայտնել է, որ ինքը ցուցակը հանձնել է Վլասին, որին էլ,ցավոք, այդ օրը չի կարողացել հանդիպել Պապիկյանը եւ ճշտել, թե ՞նչ ընթացքի մեջ է վառելափայտի հարցը։,,Հեռախոսի համարն էլ չեմ գտնում,,-մեր հետ զրույցում ցավով նկատեց Պապիկյանը։Հիշեցնենք, որ տնակների բնակիչների խնդիրներով այս տարվանից սկսել էր զբաղվել փաստահավաք խումբ՝քաղաքապետարանին կից/հայտնի չէ՝հասարակական հիմունքներո՞վ, թե՞՝համայնքի միջոցների հաշվին վարձատրմամբ։Փաստ է այն, որ տնակների բնակիչների խնդիրներով զբաղվում են մի քանի աշխատողներ եւ անգամ՝մի ամբողջ հանձնաժողով/որի աշխատանքները համակարգող երիտասարդ ակտիվիստ Գեւորգ Քոթանջյանը դեռ ամիսներ առաջ էր այցելել տնակային ավաններ եւ գրանցել խնդիրները/, բայց՝ձմեռ օրով բնակիչներից մի քանիսը/այդ թվում՝խոցելի խմբի պատկանող Պապիկյանը/, դեկտեմբերի 11-ի դրությամբ մնացել են վառելափայտի նամակին սպասող։Պատկերն ավելի ողբերգական է, եթե հաշվի առնենք, որ այս թաղամասի բնակիչները նաեւ 7 տարի է՝ստիպված են ամեն օր ջուր կրել՝ամեն մեկը մի հեռավոր տեղից/Պապիկյանն, օրինակ, մոտակա ավտոլվացման կետից է օգտվում, որի համար էլ մեծապես շնորհակալ է այդ կետի աշխատողների բարեհաճ վերաբերմունքից/․պատճառն այն է, որ 7 տարի առաջ, նախկին քաղաքապետի օրոք ներքեւի տարածքն օտարվել է, եւ այդտեղ տեղի ունեցած շինարարության արդյունքում վերին թաղամասի բնակիչները զրկվել են թե ջրամատակարարման, թե կոյուղու համակարգից/կատարյալ ,,անտիսանիտարիա,,/։Իսկ այսօր, վերջնականպես հուսահատվելով, թե իրեն վերջապես խոստացված փայտը կհասնի, Պապիկյանը հուսահատ՝ օգնական ուժեր էր փնտրում, որպեսզի կարողանա սայլակով տեղափոխել մի քանի կանգառ ներքեւ ապրող ծանոթներից մեկի խոստացված ,,դեսպե,, տեսակի նյութը՝որպես վառելափայտ։Հիմա ինչպե՞ս չասենք, որ բռնադատվածներն այսօր էլ են շարունակում բռնադատված մնալ․այն էլ՝1988թվի երկրաշարժից 30 տարի անց։Ու՞ր է կորել պաշտոնյաների խիղճը/եթե եղել է այն/։

,,Գոնե ավանդս չեն հատկացնում․ երկրաշարժից հետո տունս փլվել է, բայց ես դեռ փախհատուցման գումարս չեմ ստացել,,-հերթական անգամ գանգատվում է Պապիկյանը՝մեր հետ զրույցում։Վերջին անգամ այդ առթիվ նամակ է ուղարկել ՕԵԿ-ին՝ավելի քան 10 տարի առաջ։․․․Ցավով գալիս ենք եզրակացության, որ քաղաքապետարանում, ամենայն հավանականությամբ, առաջնորդվում են այն հին, ստալինյան կարգախոսով, թե ,,չկա մարդ, չկա պրոբլեմ,,։Սպասում են օդերեութաբանների կողմից խոստացված առատ ձյանը, որ նո՞ր էտեն ծառերի ճյուղերը/քաղաքապետարան մեկ ամիս առաջ մեր այցի ժամանակ պարոն Կարապետյանը պատճառաբանեց, որ ըստ հերթականության է կատարվում վառելիքի տրամադրումը, ըստ կարգերի եւ ըստ՝տերիտորիայի, եւ Սպանդարյան փողոցին ու այդ տարածքի ծառերն էտելուն  դեռ հերթը չի հասել․․․․Սա առնվազն ծաղր է, ու սրանից կոռուպցիայի հոտ է փչում․․․․մի քանիսին տվել են, մի քանիսին չե՞ն տվել․․․․ակնկալում ենք Լոռու մարզային իշխանությունների, Վանաձորի համայնքի ավագանու, տարածքային կառավարման նախարարության,Վանաձորից ընտրված պատգամավորների  ուշադրությունը՝սույն խնդրի հանդեպ․ո՞վ է տնակների բնակիչներին վառելափայտ տրամադրելու հարցի պատասխանատուն։Սա այն կարեւոր հարցն է, որ չի կարելի թողնել միայն համայնքային ենթակայության տակ, ու անհրաժեշտ է վերահսկողություն թե մարզպետարանի, թե տարածքային նախարարությանբ կողմից։Ահա թե ինչ է լինում, երբ համայնքի կառավարումը՝ մեկ առանձին վերցրած քաղաքում, շարունակում է գտնվել Հանրապետականի ձեռքում՝շուրջ 20 տարի, 1999թվից սկսած։Հույսները դրել են տարեց, միայնակ թոշակառուի վատառողջության եւ տարիքի վրա՞, սպասելով, թե երբ է ցրտից ու անբարենպաստ պայմաններում ապրելուց շունչը փչելու։Ի դեպ, ցանկացած կենցաղային տարրական հարց կամ՝քաղաքապետարանում չի լուծվում ամիսներ շարունակ, կամ՝լուծվում է կռիվ-ղալմաղալների արդյունքում․այնպես, ինչպես լուծվեց Բանյո փողոցի վթարային շենքի մի բնակչուհու առաստաղի հարցը, երբ վերջինս իր խնդրի մասին ամիսներ շարունակ քաղաքապետարանին իրազեկելուց եւ հարցի լուծում չստանալուց հետո ստիպված եղավ բնակարանի աղետալի վիճակը կանխելու նպատակով եւ առաստաղից կաթացող ջուրը դույլերով հավաքելուց ու բջջայինով նկարելուց-համացանց գցելուց հետո մի հատ էլ այցելել ավագանու նիստ, եւ բոլոր մասնակիցների ուշադրությունը հրավիրել խնդրի վրա՝աղմուկ բարձրացնելով։

․․․Ցանկալի կլիներ, եթե տեղեկան հեռուստաալիքներից որեւէ մեկը նկարահաներ ու լուսաբաներ  Սպանդարյան 2-5-7 տնակի 30 տարվա բնակչի /ինչպես նաեւ՝հարակից այլ տնակների բնակիչների/կյանքը՝Ռոբինզոն Կռուզոյի կարգավիճակով․եւ սա՝21-րդ դարում, երկրաշարժից 30 տարի անց։Այս տարածք այցելող քաղաքացին տպավորություն է ստանում, թե կյանքը կանգ է առել 1988թվի դեկտեմբերի 7-ի վրա։

Մի՞թե Պապիկյանն իրավունք չունի գոնե կյանքի մնացած հատվածն ապրել Լուսավոր Հայաստանում․միգուցե՝,,Լուսավոր Հայաստա՞նն,, աջակցի այդ հարցում, ում Պապիկյանը ձայն է տվել՝մեծագույն հավատով եւ ընտրություններից առաջ էլ հավաստիացրել նախապես, ասելով․,,Ուզում է փայտս տան, ուզում է՝չտան, ես ,,Լուսավորին,, եմ ընտրելու,,։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ