Նախագահական ընտրություններ՞, թե՞ ՝ քաղաքական ,,թամաշա,,

  Չնայած  շաբաթ-կիրակի  օրերին  հեռուստասերիալների  սիրահարները  զրկված  են  իրենց  համար  թմրանյութ  դարձած  սերիալներից,  սակայն  դրա  փոխարեն,  որպես  ,,այլընտրանք,, ՝ մինչեւ  նախագահական  ընտրությունների  քարոզարշավի  ավարտը  կարող  են  դիտել  թեկնածուների  քարոզարշավը ՝ քաղաքական  շոուի  կարգավիճակով: Ի՞նչ  պակաս  շոու  է, երբ  հասարակությանը  մինչ  վերջերս   քաղաքական  կամ  հասարակական  գործունեությամբ  անհայտ  մարդիկ,  որոնք  գոնե  խորհրդարանական  ընտրություններում  չեն  փորձել  պարզել  իրենց  ընտրվելու  հնարավորությունները,  հասարակությանը  միանգամից  ներկայանում  են  որպես  նախագահի  թեկնածու / եւ  սա  ՝ ընտրական  ահռելի  գրավի  պայմաններում /: Այս  կապակցությամբ  հարց  է  առաջանում. ովքե՞ր  են  մուծել  նրանց  ընտրական  գրավը  / հազիվ  թե  նրանք  չիմանան  իրենց  ընտրվելու   հավանաականության  աստիճանը /.  ո՞ւմ  է  ձեռնտու  նրանց  առաջադրումը.  պարզ  չէ՞ ՝  իշխող  ուժերին,  որպեսզի  այդպիսով  տպավորություն  ստեղծվի,  թե  Հայաստանում  ժողովրդավարությունը  ,,հելել  ՝իրեն  ուտում  է,,:  Բայց  ինչպե՞ս  ենք  ժողովրդավար,  եթե  ԿԳ  նախարարը  թեկնածուներին  արգելել  է  բուհերում  քարոզչություն  իրականացնել.  իսկ  ինչու՞,  մի՞թե  ուսանողն  ընտրող  չէ, եւ  չի  կարելի  դասերից  հետո  բուհի  դահլիճում  հանդիպում  կազմակերպել:  Կամ  մի՞թե  ուսանողն  անպայման  պետք  է  փողոցում  սառչի  քարոզչության  ժամանակ: Ինչպե՞ս  է, որ  ընդդիմադիր  համարվող  ,,Ժառանգության,, թեկնածուի  բարեւն  անգամ  ,,հակացուցված,, է  ուսանողներին  եւ  քարոզչություն  է  համարվում,  բայց  երբ  խորհրդարանական  ընտրությունների  նախօրյակին  ՀՀԿ  անդամ  քաղաքապետն  ու  ՀՀԿ-ին  սատարող  բարեգործական  հիմնադրամի  ներկայացուցիչը  անթաքույց  պարգեւ-գումարներ  են  բաժանում  բարձր  առաջադիմությամբ  սովորող  ուսանողներին,  ու  այդ  ամենը  լուսաբանվում  է  հեռուստատեսությամբ ՝ դա  քարոզչություն  չէ ՝ իշխող  կուսակցության  օգտին:   Մի՞թե  քաղաքական  շոու  չէ,  երբ  հացադուլ  հայտարարած  թեկնածուն  ամեն  օր  առույգ-կայտառ  տեսքով  հարցազրույցներ  է  տալիս  ու  շարունակում  պահանջել, որ  ԿԸՀ-ն  չեղյալ  համարի  գործող  նախագահի  գրանցումը: Ու  այդպես  էլ  հեռուստադիտողին  չի  բացատրվում,  թե  ինչու՞  պետք  է  գործող  նախագահի  գրանցումը  չեղյալ  համարվի,  ո՞ր  օրենքի ՝ ո՞ր  կետի  համաձայն:  Պարզապես  ներկայացնում  են,  որ  տվյալ  թեկնածուն  նախագահի  գրանցմանը  դեմ  է,  ու  եթե  դեմ  է,  ուրեմն  սրանից  կարելի  է ,,հանգեցնել,,  որ  նա  ընդդիմադիր  է,  ու  մենք  շատ  ժողովրդավար  երկիր  ենք, եթե  նման  ընդդիմադիր  թեկնածուներ  կան,  որոնք  անգամ  հացադուլ  են  անում ՝  հանուն  ,,ճշտի,,:  Տարօրինակ  է  նաեւ  այն,  որ  թեկնածուներից  մեկն  էլ  հացադուլավորի  կողքին  չի  նստում,  բայց  հավատացնում  է,  որ  ինքն  էլ  տանն է  հացադուլ  անելու:  Սրանից  էլ  մեծ  շոու՞:   Ինչո՞վ  շոու  չէ,  երբ  նախագահի  թեկնածուն  վարսավիրանոց  գնալը  դարձրել  է  քարոզչության  բաղկացուցիչ  մաս / ի  դեպ,  այդ  կադրը  դիտած  լոռեցիներից  մեկն  ասաց ՝ ,,թենց  էլ  չիմացանք  փողը  տվե՞ց, թե՞ ՝չէ,, /,  իսկ  նախագահի  մյուս  թեկնածուն  էլ  իրեն  հատկացված  եթերն  օգտագործում  է  ոչ  թե  իր  առավելությունները  ներկայացնելով,  այլ ՝ մրցակցին  ավելի  լավ  վարսավիրի  տեղ  է  հայտնում: Դե  իսկ  հաղորդավարն  էլ  ամեն  ինչ  անում  է,  որպեսզի  գործող  նախագահի  մրցակիցների  շոուն  կատարյալ  լինի  ու  հարցնում  է  թեկնածուին. ,,Ուրեմն  դուք  ձեր  գլուխն  ամեն  մեկին  վստահու՞մ  եք,,:                      ԳԱՅԱՆԵ  ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ