Շատ ,,էլիտար,, քարոզարշավ ՝ մրցակցության իմիտացիայով

Իշխանության թեկնածուի  հանդիպումները  հրավիրատոմսերով  են, ընդդիմություն  հավակնող  թեկնածուներն  էլ  իրենց  հանդիպումների  մասին  լավագույն  դեպքում  ֆեյսբուքով  են տեղեկացնում:  Բայց այ , Հրանտ  Բագրատյանի  նախընտրական  հանդիպումներից մեկը Վանաձորում սրճարանում է եղել ՝ մտերիմների հետ, մյուս  հանդիպումն  էլ  միայն ՝ մի  քանի  ԶԼՄ-ների հետ, ինչի մասին տեղեկացանք ,,Ազատություն,, ռադիոկայանից եւ ,,Շանթից,, որից  նաեւ  տեղեկացանք, որ  գյուղերում  նախատեսված հանդիպումներն ընդհանրապես  տեղի չեն  ունեցել: Մինչդեռ  իր  հայրենի  գյուղում Բագրատյանն արդեն  հասցրել  է  երկու անգամ  լինել : Լավ, ո՞րն  է  գյուղերի նկատմամբ  նման  խտրականության   կամ ՝ ժողովրդից  խուսափելու պատճառը:    Չէ՞  որ  Բագրատյանը  ոչ  միայն  նախագահի  թեկնածու  է,  այլեւ՝ պատգամավոր ՝ՀԱԿ ընդդիմադիր  դաշինքի  կողմից  ընտրված, իսկ  ժողովուրդը  հույսով  եւ  հավատով  ձայն  է  տվել  ՀԱԿ-ին: Ի՞նչ  է  ստացվում. ՀԱԿ-ից  ընտրվածն  իրեն  օտարում  է  ժողովրդից,  լՀԱԿ-ն  էլ  փաստորեն  ձեռքերը  լվացել  է իր թեկնածուից:  Նորի՞ց  պառակտում: Պարզապես  զավեշտ  է,որ  ԱԺ-ում կողք կողքի նստող, նույն թիմով  եկած  մարդիկ  արդեն  իրար  ,,ձեռնոց  են  նետում,, եւ  սա՝ ոչ  միայն  ՀԱԿ-ի պարագայում, այլեւ ՝ ,,Ժառանգության,, որի հետ  միասին  ընտրված  ,,Ազատ  դեմոկրատներն,,էլ  անջատվեցին  ,,Ժառանգությունից,,. թեպետ  ի  սկզբանե  էլ  զգացվում  էր,  որ  այդ  միությունը  չի  երկարելու:  2003թվին   ընդդիմադիր ,,Արդարությանը,, ձայն  տվեց  ժողովուրդը ՝   դաշինքը պառակտվեց,  ,,Ազգային  միաբանության,,հետքն  էլ  չմնաց  որպես  ընդդիմություն:  Հիմա  երբ  ,,Ժառանգության,, առաջնորդը  համոզում  է,  թե  փետրվարի 18-ը  հայ  ժողովրդի  հաղթանակի  օրն  է  լինելու, հիշում  եմ  Գեղամյանի  ելույթները ՝2007թ.ԱԺ ընտրություններին, երբ  ասում  էր, թե  ,,լույս  է  բացվելու  հայ  ժողովրդի  համար,,: Մինչդեռ  այդ  կուսակցությունն  անգամ  խորհրդարան  չմտավ:  Իսկ  2008 թվի  ՀԱԿ  կարգախոսից՝ ,,Հաղթելու  ենք,, - միայն  հաճելի  հուշեր  մնացին:  Այս  պայմաններում  այնքան  էլ  մեղադրելու  չէ  Լոռվա  գյուղերից  մեկում  բնակվող  այն  տարեց  կնոջը,  որ  մի  քանի  օրը  մեկ  զանգում  ու  հետաքրքրվում  է,  թե  ,,ըտեղ  կաշառք  չե՞ն  բաժանում,,: Երբ  բացատրում  եմ,  որ  իշխանությունն  իր  ուժերին  այնքան  վստահ  է,  քանի  որ  բոլոր  ռեսուրսներն  ունի  վերարտադրվելու   / իրական  մրցակցության  բացակայության  պայմաններում /, որ կաշառք  բաժանելու  անհրաժեշտություն  այլեւս  չկա,  առարկում  է.,,Բայց  եթե  ժողովուրդն  ընտրության  չգնա,  ընտրությունը  կայացած  չի  համարվի, դրա  համար  էլ  ստիպված  պետք  ա  փող  բաժանեն,,:  Ի  դեպ,  ,,Ժառանգության,,  առաջնորդը  մի  կողմից  ժողովրդին  ,,դուխ,,  է տալիս,  թե  ժողովուրդը  հաղթանակ  է  տոնելու,  մյուս  կողմից  կասկածներ  է  հայտնում,  թե  ընտրությունները  կեղծվելու  են:  Նախընտրական  բուկլետում  գոնե  ասում  է,  թե ,,ՀՆԱՐԱՎՈՐ  Է,,  հաղթանակը: Եւ  նախընտրական  հանդիպումները  դիտելիս  ակամա  հարց  է  ծագում,  թե  ու՞մ  հաղթանակի  մասին  է  խոսքը,  ու  ակամա   ուզում  ես  հարցնել.  ,,Քաղաքացի,  իսկ  գործող  նախագահի  հաղթանակի  դեպքում  տե՞ր  ես  այդ  հաղթանակին ,,:                                                                                       ԳԱՅԱՆԵ  ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ