Գնա՞լ, թե՞՝ չգնալ. սա էր խնդիրը

  Ընտրությունների  նախօրյակին  համացանցում  մի  թեժ  հոլովակ  էր  պտտվում,  որում  կոչ  էր  արվում  չմասնակցել  ընտրություններին:  Ակամա  հարց  էր  ծագում. իսկ  եթե  այդ  դեպքում  տնօրինվեր  քվեաթերթիկը...կապ  չունի,  թե  ում  օգտին  քվեարկվեր,  միայն  թե  մասնակցություն  ապահովվեր,  չէ՞  որ  դա  եւս  իշխանության  համար  ձեռնտու  տարբերակ  էր:  Մասնակցության  դեպքում,  եթե  մարդը  թեկնածուներից  ոչ  մեկին  չի  սատարում,  ինչպե՞ս  դեմ  գնա  խղճին,  չէ՞  որ  ,,բոլորին  դեմ  եմ,, տողը  չկա  քվեաթերթիկում  / ինչպես  նախկինում  եղել  է,,/:  ,,Հարկավոր  ա  գնալ  ու  էն  տղային  ձայն  տալ,  էն  որ  փողոցում  պառկել  էր,,:  Իմ  երկմտանքին  ի  պատասխան  խորհուրդ  տվեց  ծանոթներիցս  մեկը ՝  նկատի  ունենալով  հացադուլավոր  Անդրեաս  Ղուկասյանին:  Եւ   իմ  մոտ  կրկին  հարց  առաջացավ.  բայց  ինչու՞:  Չէ՞  որ  Վանաձորում  արդեն  քանի  տարի  է ՝  մազ-մորուքի  մեջ  կորած  մի  նախկին  երիտասարդ արդեն  քանի տարի  է ՝որ  պատի  տակ  ասես  գիշերում  է,  ցերեկներն  էլ  աղբ  հավաքում,  բայց  քանի  որ  նա  8  միլիոն  դրամ  ընտրագրավ  չի  վճարել ՝  նախագահի  թեկնածու  առաջադրվելու   համար, նրանից  ոչ  ոք  հարցազրույց  չի  վերցնում ու  չի  հետաքրքրվում,  թե  ինչու  է  պառկած,  մինչդեռ  առնվազն  սոցիալական  ոլորտի  պատասխանատուները  պետք  է  հետաքրքրվեն  նման  մարդկանց  ճակատագրով:  Եթե  մինչեւ  վերջերս  ընդդիմադիր  համարվող  ՀԱԿ-ը  թեկնածու  չուներ,  էլ  ու՞մ  ձայն  տար  ժողովրդի  դժգոհ  հատվածը: Թերեւս,  որպես  ,,այլընտրանքային,,՝  բացառություն  էր  միայն  Բագրատյանը,  սակայն  ժողովրդի  համար  կարեւորագույն  խնդիր  ներկայացնող  ավանդների  վերադարձի  հարցում  ոչ  ձեռնտու  տարբերակ  առաջարկեց.  ավանդները  ,,ձեւակերպել  որպես  օբլիգացիա,,:  Եվ  քանի  որ  Վանաձորում  Բագրատյանը  ժողովրդի  հետ  չհանդիպեց,  այլ  միայն ՝  մի  քանի  ԶԼՄ-ների  ու  իր  մտերիմների  հետ,  ուստի  հնարավորություն  չեղավ  հետաքրքրվել,  թե  ի՞նչ  ասել  է  ,,օբլիգացիա  ձեւակերպել,,: Միգուցե ՝  վերադարձ  դեպի  90-ականնե՞ր,  երբ  մարդկանցից  ինչ-որ  վաուչերներ  հանձնեցին,  որպես  սոցիալական  վիճակի  մեղմացում,  հետո  ,,ջրի  գնով,,  գնեցին  տարադրամի  փոխանակման  կետերի  միջոցով:  Միջին  սերնդի  մարդիկ  կհիշեն,  որ  90-  ականներին  տարադրամի  փոխանակման  կետերում  դոլարից  ու  ռուսական  ռուբլուց  բացի՝  վաուչերի  կուրսն  էլ  էր  նշվում:  Դրանց  առավելագույն  գինը  հասավ  24000դրամի,  մինչդեռ  շատերն  արդեն  անգամ  3000դրամով  էին  հանձնել:Իսկ  մի  կին  ուղղակիորեն  էր  հասկացել  Բագրատյանի  ասած  ,,օբլիգացիան,,ու  զարմացել.,,Օբլիգացիան  բա  որ  չշահի՞,,: ՀՀ  նախագահն  ընտրությունների  նախօրյակին  վկայակոչեց,  թե  Բագրատյանը  մի  ժամանակ  երկրի  կառավարման  ղրղզական  մոդել  է  առաջարկել:  Այդ  դեպքում  ինչու՞  ավանդների  վերադարձման  հարցում  էլ  չի  կիրառվում  ղրղզական  մոդելը,  չէ՞  որ  ղրղզները  կարծես  թե  ստացել  են  խորհրդային  ժամանակվա  ավանդները. այնպես,  ինչպես  ԱՊՀ  երկրների  մեծ  մասում: Եվ  ի՞նչ  երաշխիք,  թե  ավանդները  օբլիգացիա  դարձնելու  հարցում   իշխանությունները  շահագրգռված  չեն /. մանավանդ,  որ  հեռուստատեսությամբ  էլ  համանման  մի  առաջարկ  եղավ.  ավանդների  դիմաց  չեկ  հատկացնեն,  որպեսզի  այս  չեկով  մարդիկ  տեղական  ապրանք  գնեն/: Իսկ  ընտրողներից  շատերն  էլ  վկայակոչում  էին  Բագրատյանի  վարչապետության  ծանր  տարիները: ,,Ժառանգության,,  առաջնորդի  գործելակերպն  էր  փոքր-ինչ  հույս  ներշնչում,  բայց  մարդիկ  աչքի  առաջ  ուներին  մանդատներից հրաժարվելու  նրա  գործելակերպը:                                                                                                                                                                ԳԱՅԱՆԵ  ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ