среда, 27 июля 2011 г.

Մնացել են ավանդների նամակին սպասող



Ավագ և միջին սերնդի վանաձորցիներին մտահոգում է մինչև 1989թ. ԽՍՀՄ խնայբանկում ունեցած ավանդների փոխհատուցման հարցը: Յուրաքանչյուր հանրահավաքի ժամանակ, քաղաքական գործիչ կամ պատգամավոր ,,բռնեցնելիս,, , լրագրող տեսնելիս` մարդիկ պարբերաբար դժգոհում են, որ ավանդներ ստանալու հարցում վերապահումներ են սահմանված (սա` ,,լավագույն,, դեպքում, վատագույն դեպքում էլ` կարծիքներ կան, թե ծանոթ ,,մեջ գցելու,, միջոցով էլ են առաջնահերթության կարգով հատկացումներ արվում` սոցծառայությունների կողմից): Իսկ տարեցներից շատերը տարեց տարի կորցնում են հույսը, թե երբևէ հերթն իրենց էլ կհասնի: ,,2006թ. ցուցակագրել են իբր 60000 մարդու, որոնք առաջնահերթության իրավունք ունեին, ու նրանցից 40000-ը, իբր, ստացել է, մյուսները ե՞րբ պիտի ստանան, որ նոր ցուցակագրում լինի, ու հերթը ինձ ու իմ նման շատերին հասնի,, ,- ասում է 76-ամյա նախկին տնտեսագետ Ռաֆիկ Սահարյանը ու հեգնում. ,,Մեռած թոշակառուների անունով գումարներ էին դուրս գրել սոցապ նախարարությունում, բայց ողջ մնացածները, փաստորեն, չեն կարողանում իրենց տարիներով կուտակած ավանդը ստանալ,,: Նա նաև պնդում է, որ նախկին ԽՍՀՄ բոլոր երկրներում ավանդների վերադարձման գործընթացն ավարտվել է, բացի` Հայաստանից: Վերջերս էլ 30-ական թվականների ստալինյան բռնաճնշումների զոհերի ժառանգներն էին իրենց բողոքի ձայնը բարձրացրել վանաձորյան հեռուստատեսությամբ, և պահանջում էին, որ բռնադատվածների ժառանգներն էլ առաջնահերթության կարգով ստանան ավանդների փախհատուցում: Կարծում ենք, ամեն պարագայում ավանդը պետք է շուտափույթ փոխհատուցվի: Աշխատանքի վետերանն ինչո՞վ է մեղավոր, որ ինքը պատերազմի վետերան չէ կամ բռնադատվածի ժառանգ: ,,Ես մեղավոր ե՞մ, որ իմ վախտը կռիվ չի եղել, պատերազմ չեմ գնացել, ուրեմն մինչև մեռնելս ինձ էդ փողը չպտի հասնի՞,- մի առիթով տեղական հեռուստատեսությամբ դժգոհում էր 70-ն անց մի վանաձորցի: ,,Մայրս շուտով 80 տարեկան կդառնա, 50 տարի քիմգործարանում աշխատել է, 2 գործազուրկ դուստրերով էդ կնոջ թոշակի հույսին նստած ենք, մեզ էլ ոչ գործազուրկի նպաստ են տալիս, ոչ ընտանեկան նպաստ, ոչ աշխատանք կա` թե աշխատենք, գոնե էդ անտեր ավանդը տային, յոլա գնայինք,,- ասում է Կլարա Կրմզյանի դուստրը` նախկին ինժեներ Անահիտը: Մարդիկ նաև դժգոհում են, որ ավանդ ունեցողի ժառանգին իրավաբանորեն չի հասնում այդ ավանդը, իսկ մահացածի այրին էլ կիսով չափ կարող է ստանալ ավանդը, այն էլ` հայտնի չէ թե երբ հերթն իրեն հասնելու դեպքում: Հատկանշական է, որ Արցախում վերջերս որոշում էր ընդունվել (ըստ հանրապետական լրատվության) մինչև 1976թ. ծնվածների ավանդները փոխհատուցելու մասին, իսկ Հայաստանում, փաստորեն, 76 տարեկանին էլ դեռ հերթ չի հասնում (ավելացրած այն, որ 90 տարեկանին ավանդ չհասնելու դեպքի էլ ենք ականատես եղել` հանրապետական հեռուստատեսությամբ, երբ գյուղաբնակ զառամյալ կնոջը` անկողնուն գամված, ի պատասխան նրա անունով կառավարություն ուղարկված նամակի` խորհուրդ էին տվել նամակի պատասխանը ստանալ կառավարության կայքէջից): Կարծում ենք, սոցապ նախարարությունում հայտնաբերված խոշոր չարաշահումների գումարները բյուջե վերադարձնելու դեպքում հնարավոր կլինի ավելի մեծ թվով ավանդ ունեցողների գումարները փոխհատուցել, այլապես տպավորություն է ստացվում, թե կառավարությունում ,,իմունիտետ,, են ձեռք բերել այս հարցի առնչությամբ և գործնական ոչինչ չեն անում` մարդկանց դժգոհությունը մեղմելու ուղղությամբ:

Գայանե Հովսեփյան, Վանաձոր
 Հ.Գ. Սույն նամակն ամիսներ առաջ ԱԺ կայքէջի էլ.փոստով ուղարկվել է «Ժառանգության» պատգամավոր Զ. Փոստանջյանին, արձագանք չստանալուց հետո` պատգամավոր Լ. Ալավերդյանին (անձնական էլ.փոստին), սեպտեմբերի 24-ին Վանաձորի երկաթուղայինների ակումբում ժողովրդի հետ հանդիպման ժամանակ հանձնվել է «Ժառանգություն»  կուսակցության ղեկավար Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, ՕԵԿ պաշտոնաթերթին, "Ազգ" օրաթերթին, սակայն մինչ օրս որևէ արձագանք չի եղել, եթե, իհարկե, արձագանք չհաշվենք այն, որ վանաձորցիների հետ հանդիպման ժամանակ Ր. Հովհաննիսյանն իրեն բանավոր դիմող մի տարեց քաղաքացու հարցի առնչությամբ հայտարարեց. “Մինչև իշխանությունը չփոխվի, ավանդները չեք ստանա”: Մի՞թե բյուջեում պատգամավորների ու նախարարների աշխատավարձերի պարբերական բարձրացման համար փող կա, ավանդների փոխհատուցման համար չկա;
 18./12/2011.

Հ.Գ. Ապրիլի 21-ին ՕԵԿ նախագահն իր նախընտրական քարոզչության ժամանակ, ի վերջո, դատապարտեց, որ ժառանգներին ըստ օրենքի չի հասնում ծնողների ավանդը, և հիշատակեց, որ եղել են դեպքեր, երբ 90-ն անց մարդը չի ստացել ավանդը: Ցավոք, այդ ամենն ավելի վաղ պետք է ասվեր ԱԺ ամբիոնից: Չէ՞ որ այդ առթիվ մեկ անգամ չէ, որ դժգոհություններ են հնչել: Հավանաբար, էլի մի 4 տարի է պետք, որ ԱԺ-ն համապատասխան շտկումներ մտցնի օրենքում: Ավանդների վերադարձի վերաբերյալ օրենքի թերի լինելու մասին իր նախընտրական քարոզչության մեջ օրերս խոսեց նաև Վանաձորի թիվ 30 ընտրատարածքի պատգամավորության նորաթուխ թեկնածուներից մեկը և իրավացիորեն նկատեց, որ ավանդների վերաբերյալ օրենքն այնպես է գրված, որ հնարավորինս քիչ մարդիկ ստանան ավանդները (այսինքն` սահմանափակումներ և վերապահումներ են արված): 22 ապրիլի 2012թ.                                                                           Հ.Գ.  2012թվի  վերջին նստաշրջաններից  մեկի  ժամանակ  ԱԺ պատգամավոր  Էդմոն  Մարուքյանը  ավանդների  հետ  կապված  հարց  ուղղեց  արդարադատության  նախարարին,  թե  ինչու՞  ժառանգներին  չի  հասնում  մահացած  ծնողների  ավանդը: Նախարարի  պատասխանից  այդպես  էլ  չհասկացվեց,  թե  ի  վերջո  այդ  ավանդ  կոչվածը  տալու  են,  չեն  տալու,  եւ, կարծում  եմ,  այդ  պատասխանից  մարդիկ  ընդհանրապես  հույսները  կտրեցին,  քանի  որ  նախարարը  նշեց,  թե  ում  մինչ  օրս  հատկացրել  են,  դա  ավանդի  փոխհատուցում  չի  եղել,  այլ ՝ ,,օգնություն,, ;  Ստացվում  է,   ովքեր  ստացել  են  այդ  ,,օգնությունը,,  որպես  ավանդի  հատուցում , կարող  են  մի  անգամ  էլ  որպես  փոխհատուցում  ստանալ,  եթե  որոշեն  փոխհատուցման  օրենք  ընդունել : Բա  եթե  դեռ  փոխհատուցման  օրենք  չի  եղել, ՕԵԿ-ը  ինչպես՞  է  ասում,  թե  իրենք  ավանդների  փոխհատուցման  հարցը  լուծել  են:                                 15.01.2013                                                                                                                                                 ԳԱՅԱՆԵ   ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ                                                                                                  Հ.Գ. 2013թվի ապրիլի 30-ի դրությամբ ավանդների  վերադարձի որեւէ հեռանկար չի ուրվագծվում: Ի դեպ ,  ՀՀ նախագահի թեկնածուներից  կարծես թե  միայն  Հրանտ Բագրատյանն էր խոսում ավանդների վերադարձի մասին, բայց ՝ նրա առաջարկած մեխանիզմն անհասկանալի  էր. այն է ՝,,ավանդները ձեւակերպել  որպես օբ-լի-գա-ցիա,,:  Արդյո՞ք դա նույնը չէ, ինչ որ ՝ 90-ականներին,  Բագրատյանի  վարչապետության  տարիներին, երբ    ժողովրդին հատկացվեցին  վաուչերներ, որոնց շուկայական արժեքը 3-7000դրամ էր, եւ  միայն  հետագայում, երբ արդեն շատերը  դրանք  վաճառել էին,,ցեխի գնով,,  ՝մի կերպ  ,,ձգեց,, 18-20000դրամի  / միջին սերնդի մարդիկ, հավանաբար, կհիշեն, որ այդ տարիներին տարադրամի  փոխանակման  կետերում դոլարից ու ռուսականից  բացի ՝ վաուչերների կուրսն  էլ  էր նշվում  /: Ավանդների վերադարձի մի մեխանիզմ  էլ  վերջերս  դաշնակներն էին առաջարկում, ըստ որի , դրանց դիմաց չեկեր կտրամադրվեն ՝ որոշակի ապրանքներ գնելու պայմանով: Այդ տարբերակը շատերին ձեռնտու չէ, քանի որ յուրաքանչյուր ոք իրավասու է իր ավանդը տնօրինել ՝ ըստ հայեցողության, եւ ոչ թե  խանութներում չվաճառվող մեծարժեք ապրանքները տուն տանել ՝ իր կամ իր ծնողների տարիների  խնայողությունների հաշվին:  Եթե  բյուջեն  այնքան  հնարավորություն  ունի, որ պարբերաբար  նոր  ՀՀ դեսպանատներ  են  բացվում ՝ տարբեր երկրներում , կամ  պարբերաբար  բարձրացվում  են  բարձրաստիճան  պաշտոնյաների  աշխատավարձերը,  ապա  ցանկության  դեպքում  ավանդներն  էլ  կարելի  է վերադարձնել : Ի  դեպ, Արցախի  հանրապետությունում  վերջերս  որոշում  ընդունեցին ՝ որոշակի  տարիքային  խմբերի  ավանդները  փոխհատուցելու  մասին:                                                                                                                                                                                                                              30.04.2013թ. ԳԱՅԱՆԵ  ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Գործն է անմահ, լավ իմացեք, որ հիշվում է դարեդար

Երջանկահիշատակ լրագրող-հրապարակախոս, ծնունդով լոռեցի Գայանե Բաբայանը մի հետաքրքիր հոդված էր գրել` ,, ֆոբիայի,, մասին (գիտականորեն այն մոտավորապես բացատրվում է որպես վախ` ինչ-որ երևույթի նկատմամբ. ասենք` մեկը վախենում է բարձրությունից, մեկը` մթությունից, մեկը` վերելակում մնալուց): Բաբայանը գրել էր, որ իր ,,ֆոբիան,, էլ պաշտոնատարների ,,դուռը,, հարկադրված գնալու հանդեպ է, և նկարագրել էր, թե ինչ է զգում կամ մտածում այցելուների հանդեպ բյուրոկրատական վերաբերմունք ցուցաբերող պաշտոնյաների նկատմամբ: Եվ ահա, երբ որևէ պաշտոնատարի ,,դուռը,, գնալու անհրաժեշտություն է առաջանում, ակամա հիշում եմ Բաբայանի ասած ,,ֆոբիան,,: Այն ժամանակ որոշել էի զանգեմ իրեն, ասեմ` էս ինչ ճիշտ բնորոշում ես տվել պաշտոնատարների ,,դուռը,, գնալու երևույթին, բայց, ցավոք, առօրյա հոգսերով զբաղված լինելու պատճառով այդպես էլ չհասցրի ասել, օրինակ, որ ջրմուղ-կոյուղու Լոռու գրասենյակ ուղևորվելիս իմ մոտ այնպիսի զգացում էր, թե 1-ին անգամ բուհում ընդունելության քննությունների եմ մասնակցելու: Վերջին 3 տարիներին, երբ որևէ ասուլիսի մասին Բաբայանի հեղինակությամբ մամուլում հոդված էր լինում, անպայման կարդում էի, մտածելով, որ եթե նրան են ուղարկել այդ ասուլիսին, ուրեմն ,,զորս դու պատվիրեսցեր,, այն ներկայացնելու անհրաժեշտություն կա: Բաբայանի քննադատությունն ընդգրկում էր բազմաթիվ ոլորտներ, բայց` առավելապես իշխանական ճամբարը և խփում էր ճիշտ նշանակետին: Նրա մոտ անցումը մշակույթի ոլորտից դեպի քաղաքականություն շատ աննկատ եղավ: ,,Ես ախր առաջին հերթին բանաստեղծուհի եմ,,- խոստովանեց 2007թ. իմ հետ զրույցում, ու խոստացավ իր բանաստեղծությունների գրքույկը նվիրել: Չէր սիրում քծնող մտավորականությանը և այդ առթիվ պատմում էր. ,,Էդ Վանաձորի լրագրողներից մի քանիսին հիշում եմ, նախկին մարզպետ Քոչինյանին մի միջոցառման ժամանակ էդ ոնց էին քծնում, էդ գելերի մեջ դու ոն՞ց ես դիմանում, ախր դրանք քեզ կուտեն: Չես կարա՞ Երևան տեղափոխվես,,: Հատկանշական է, որ 2008թ. լրագրող-հրապարակախոս Այդին Մորիկյանի մահվան կապակցությամբ Բաբայանը գրել էր. ,,,,Մորիկյանին վերջին անգամ տեսել եմ ,,Ժամանակ Երևանի,, լրագրող Գագիկ Աբգարյանի հուղարկավորությանը,,: Հենց այդ հոդվածի արդյունքում զարմանքով իմացա, որ ընդդիմադիր դաշտի լրագրող Գ. Աբգարյանն էլ Մորիկյանից առաջ է մահացել, և այդ դեպքը կարծես թե մինչ այդ դուրս էր մնացել մամուլի ուշադրությունից: Հարկ է նկատել, որ վերջերս Բաբայանը սկսել էր պեղել պատմական արխիվները, և այն եզակիներից էր, որ տարիների հեռավորությունից կրկին հիշեցրեց Չարենցի մասին, որպես 30-ականների զոհի, բայց, ցավոք, իր սիրած Չարենցի ,,հետքերով,,էլ ժամանակից շուտ գնաց` լրացնելով կասկածելի մահերի շարքը: ,,Էդ աղջկա գլուխը կարող ա՞ կերել են,,,-օրերս հետաքրքրվում էր Վանաձորի լրագրավաճառներից մեկը, որից էլ 1-ին անգամ տեղեկացա Բաբայանի` ավտովթարի ենթարկվելու մասին: Մեկ այլ լրագրավաճառ էլ խոստովանեց, որ նրա քննադատական հոդվածները մշտապես կարդում էր. ,,Էդ աղջիկը միշտ սուր բաներ էր գրում,,: Կարծում ենք, տեղին կլինի, եթե Բաբայանի հրապարակախոսական հոդվածները, հարցազրույցները տպագրվեն առանձին գրքույկով, և նա գոնե հետմահու ըստ արժանվույն գնահատվի: Եվ քանի որ ոչ մի երաշխիք չկա, թե ՀՀ գրողների կամ լրագրողների միությունը ձեռնամուխ կլինեն այս գործին, քանի որ այդ 2 ոլորտները նույնպես նրա քննադատության թիրախն էին, մնում է հուսալ, որ այդ գործը կձեռնարկեն նրանք, ովքեր շահագրգիռ են ժողովրդավարական հասարակության և խոսքի ազատության զարգացման հարցում:


Գայանե Հովսեփյան ,,Հրապարակ,, 17.04.2010թ.

понедельник, 25 июля 2011 г.

«Հանրապետականին» համոզել կլինի՞



«Ազատություն» ռ/կայանի շաբաթօրյա հատուկ հաղորդումների ժամանակ պարբերաբար հյուրընկալվում են իշխանամետ ու ընդդիմադիր ուժեր, հակառակ բևեռների գաղափարախոսներ:

Ոչ վաղուց ՀՀԿ անդամի հետ հյուրընկալվել էր ՀՀՇ վարչության նախագահ Արամ Մանուկյանը, ապրիլի 30-ի հյուրն էլ ՀԱԿ (Հայ Ազգային Կոնգրես) անդամ Հովհաննես Հովհաննիսյանն էր` ընդդեմ ՀՀԿ անդամի: Զարմանում ենք նրանց 2-ի «տոկունության» վրա, թե ինչպե՞ս կարող են 1998թ. ի վեր ԱԺ մեծամասնություն կազմող ՀՀԿ-ականի հետ բանավիճել ու նրանց փորձել համոզել, որ երկրի ներքաղաքական ու սոցիալական վիճակը նրանց «տիրապետության» օրոք ոչ միայն ծանր է, այլև` օրհասական:

Չէ, ՀՀԿ-ականները համառորեն պնդում են, որ երկրում ամեն ինչ լավ է, որևէ հիմք չկա արտահերթ ընտրությունների: Գոնե ասեին, որ արտահերթ ընտրություններն էլ կարող են նույն սցենարով անցնել, ինչ որ` նախորդները, ուստի «հարկ չկա» արտահերթ ընտրությունների, և ոչ թե` ժխտեն, թե երկրում ամեն ինչ լավ է, և, իբր, քաղաքական ընդդիմադիր ուժերն են ամեն ինչ չափազանցնում: Ընդ որում, Հանրապետականներն ամենաշատը սարսափում են «արտահերթ ընտրություններ» արտահայտությունից, քանի որ վախենում են հայտնվեն լուսանցքում, հակառակ` իշխանամետ սոցիոլոգների պատվիրված հարցումների:

Լավ կլիներ, եթե «Ազատությունում» պարբերաբար հյուրընկալվող հանրապետականները գոնե մեկ-մեկ էլ նույն «Ազատության» «Ունկնդրի ձայնը» լսեին ու ականջալուր լինեին բազմաթիվ քաղաքացիների մեծամասշտաբ դժգոհություններին, ավելի հաճախ մամուլ ընթերցեին, հեռուստացույց նայեին, և տեսնեին, որ անգամ «Հայլուրն» է սկսել ժողովրդի ծանր վիճակից խոսել: Միգուցե այդ դեպքում չասեին, թե երկրում ամեն ինչ լավ է, և ընդդիմադիր ուժերն են, որ ամեն ինչ «մգացված» գույներով են ներկայացնում:

Թերևս, «իշխանություն-ՀԱԿ երկխոսություն» ասելով ՀՀԿ-ականները հասկանում են, որ ՀԱԿ-ը պետք է ասի, որ ամեն ինչ վատ է, իրենք էլ ցուլի համառությամբ պետք է հակառակն ապացուցել փորձեն: Ի վերջո, նման հայտարարությունները պարզապես արհամարհանք են սոցիալ-տնտեսական ծանր վիճակի բեռն իր մաշկի վրա զգացող ժողովրդի հանդեպ: Հավանաբար, ՀՀԿ-ակաների համար հիմք է հանդիսանում կենսաթոշակային հիմնադրամի պաշտոնաթող նախագահ, ՀՀԿ-ական Վազգեն Խաչիկյանի այն տեսակետը, թե երկրում դեռևս ոչ մի թոշակառուի սովամահության դեպք չի արձանագրվել:

Գայանե Հովսեփյան, Վանաձոր

воскресенье, 24 июля 2011 г.

Ի՞նչ են քարոզում հայկական հեռուստասերիալները

Ի՞նչ են քարոզում հայկական հեռուստասերիալները


Հայկական հեռուստասերիալներում արդեն  երկու հանցագործ պատգամավորի կերպար է մարմնավորվել:
ՙԱրմենիայով՚ ցուցադրվող ՙՎրիժառուի՚ մեջ` Միսակը, որ նաև երթուղայինների գծերի ստվերային տեր է ու այդ հողի վրա սպանություն է պատվիրում (և այն արդարացնելով ասում` ՙՀա դե ընդհանուր գործի համար պետք ա եղել, խփել ենք՚): Միսակի որդին էլ հոր հետքերով է գնում. այս անչափահաս հանցագործն օրվա մեծ մասը թմրամոլ ընկերների հետ է անցկացնում ու օրը ցերեկով սադիստաբար մարդ սպանում, վերջում ինքն էլ վրեժի զոհ դառնում: Հանցագործ պատգամավորի մյուս կերպարը Հ1-ով ցուցադրվող ՙԱննա՚ սերիալում Վլադիմիր Պարոնյանն է, որ քրեական ճանապարհով բիզնես է ձեռք բերել ու այդ բիզնեսին խոչընդոտող բոլորին վերացնում է, վերջում էլª երկրից փախչում:
Սերիալներում պարբերաբար պախարակվում է իրավապահ համակարգը` ոստիկանությունը և դատախազությունը: ՙԿյանքի գինը՚ սերիալում այնքան մեծ էր սցենարիստի ատելությունը դատախազների նկատմամբ, որ մեծ կաշառքով հանցագործություն կոծկած դատախազին որոշել էր բարձրահարկի վերին հարկից ցած գցել: Հետաքրքիր է, Հայաստանում եղե±լ է նման դեպք: Երբ ԶԼՄ-ները գրում են, թե կրիմինալը թափանցել է Ազգային ժողով, պետական կառույցներ, նրանց մեղադրում են, բայց, փաստորեն, հայրենի հեռուստասերիալներն են նման կերպարներ ներկայացնում (այն էլ` պետական հեռուստաալիքով):
Բռնությունները, գազանությունները դարձել են սերիալների մշտական ուղեկիցը: ՙՎրիժառուի՚ 1-ին եթերաշրջանի ՙավանդույթները՚ հաջողությամբ շարունակվում են վերջերս սկսված 2-րդ եթերաշրջանում, որում էլ նոր, ավելի դաժան կերպարներ են հայտնվել Լոս Անջելեսի հայերից: Պարզվում է` հայերն այնքան են լկտիացել (ըստ ֆիլմի սցենարի), որ անիմաստ ու դաժան հաշվեհարդար են սկսել սևամորթների դեմ, ու ՙոր մին զարկի` ջարդի հազար՚ սկզբունքով,  ինքնաձիգներն առած, միանգամից ՙհնձում՚ են մի քանի սևամորթի և ուրախ-ուրախ, իրար ՙջան-ջան՚ ասելով`  հեռանում:
Այս աղտեղության ամենաանմեղ կատակը սա է. ՙԱրա, դու չխոսաս, թե չէ դու որ խոսում ես, մարդ ա մեռնում՚: Դա դեռ բավական չէ, ֆիլմում լավագույնս ՙքարոզվում՚ է թմրամոլությունը, որում հաջողությամբ ներգրավվել են նաև նարգիլե քաշող կանայք: Իբր քիչ էր, որ ՙՎրիժառուի՚ 1-ին եթերաշրջանում մանկահասակ երեխայի աչքի առաջ հորը դաժանորեն սպանում են, 2-րդ եթերաշրջանում էլ քեֆի սեղանի շուրջը հարբած կրիմինալի գլխավոր անդամը ՙգյուլլում՚ է իր մրցակցին` դրանից առաջ ՙփառավոր՚ ու դաժան ծեծի ենթարկելով (ընդ որում` կերուխումին մասնակից կանանց աչքի առաջ):
Ըստ հայկական դետեկտիվ սերիալների, երկրում իշխում է կրիմինալը, որն ամենուր է` նախարարություններում, Ազգային ժողովում, իրավապահ համակարգում: Ստվերային արտադրության կեղծ դեղորայքի ՙտանիքը՚ ՙՎրիժառու՚ ֆիլմում առողջապահության նախարարն է: Պետական ապարատ թափանցած կրիմինալին ֆիլմում ավելացել է ՙինքնակառավարվող՚ կրիմինալը, որ ցուցումներ է ստանում Մոսկվայից:
Ինչ խոսք, այս ֆիլմերը մեծ հեռուստալսարան ունեն, բայց մի±թե պարտադիր է, որ դետեկտիվ ֆիլմերում այդքան մանրամասն ներկայացվի դաժանությունն ու բռնությունը, որոնց բացասական ազդեցությունը տարբեր մարդկանց ներաշխարհի վրա մի առանձին ուսումնասիրության թեմա է: ՙՎրիժառու՚ ֆիլմի 2-րդ եթերաշրջանում էլ շարունակվում են զազրախոսությունները, հայհոյախոսությունները, որոնք քրեորեն պատժելի արարքներ են: Ստացվում է, որ փողոցում, հասարակական վայրերում հայհոյելու, զազրախոսելու համար կարելի է տուգանք սահմանել, մինչդեռ հեռուստաէկրանից կարելի է անխնա զազրախոսել` տհաճություններ պատճառելով հեռուստադիտողին:
Գայանե ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
Print Friendly